دسته‌ها
مستند نکات جالب

خلیج درد

نظم داستانهای کوتاه رو کمی بهم ریختم، البته داستان کوتاه تو همون ساعت همیشگی منتشر میشه ولی حیفم اومد این پست رو ننویسم…


سالهاست که
دیدن فیلمهای مستند  بخش غیر قابل چشم پوشی تفریحات بصری من هست… از بچگی عاشق مستند ها بودم و آرشیو خوبی هم از مستندهای کمیاب و  دیدنی جمع کردم که هرازگاهی بهشون ناخونک میزنم و برای چندمین بار میبینمشون… از مستندهای تخیلی تا سیاسی، از مستندهای افشاگرانه درباره فراماسونها تا مستندهای زیبای بی بی سی درباره طبیعت و حیات وحش…

امروز ظهر پنج شنبه مستند “The Cove” رو دیدم و حقیقتاً قلبم به درد اومد… یادمه در ۱۲ یا ۱۳ سالگی سیرکی کوچک در یکی از شهرهای شمالی رو از نزدیک دیدم و به چشم خودم دیدم که خرسی توی قفس گریه میکرد… حالا هرکی هرجور دلش میخواد برداشت کنه، ولی واقعاً دلم برای حیوونات اینجوری میسوزه… بیشتر از انسانها… سالهاست تو خونه حتی ماهی قرمز هم اجازه ورود نداره چه برسه به پرنده و این چیزها…

پوستر فیلم


مستند “The Cove” رو از لحاظ تدوین یکی از بهترین ها و از لحاظ نحوه ساخت و شرایط محیطی و سرسختی سازندگانش بی نظیرترین مستند تو این ژانر دیدم… کشتار دسته جمعی (سالی ۲۳۰۰۰ دلفین) حیواناتی که داستانهای بی شماری از نجات جان انسانها توسط اونها شنیدیم و شبیه ترین موجود از لحاظ احساسات به انسان هستند…

واقعاً زبان قاصره از این همه سبوعیت… شهر تایجی در ژاپن محور داستان فیلم است و فعالیت تیمی از نخبه ترین عاشقان طبیعت برای افشای فعالیتهای مخفی شکارچیان و ماهیگیران این منطقه واقعاً ستودنی است.


واقعاً از هر لحاظی که نگاه کنیم حرکت سازندگان این مستند و در راس اونها “ریک اُ بری
” تمرین دهنده بسیار معروف دلفین ها، بسیار شجاعانه و در خور احترام است… راجع به فیلم میشه کوهی از اطلاعات داد که نمیدونم چند تا جایزه برده (از جمله اسکار امسال) و کلی چیزهای دیگه، ولی هیچ کدومشون به اندازه دیدن خود مستند نمیتونه تاثیرگذار باشه…

تو فیلم اطلاعاتی داده شد که من متوجه شدم که دلفینهایی که توی “پارک دلفینها” کیش هستند هم از همین محل خریداری شده اند… من نمیدونم واقعاً تماشای حیوانات در اسارت چه لذتی میتونه برای انسان داشته باشه… من در حالت طبیعی هیچوقت از همچین جایی دیدن نمیکنم و از همه کسانی که این مطلب رو میخونن خواهش میکنم به دیدن این مکانهای باصطلاح توریستی نروند و زجر حیوانات رو به بهای لذتی بی معنی تماشا نکنند (تمام دلفینها در اسارت دچار نوعی افسردگی میشوند که به همین دلیل به آنها قرصهای ارامبخش داده میشود!!! و این برای همه حیوانات دیگر هم اتفاق می افتد) از نزدیکانتان هم بخواهید که از دیدن چنین مکانهایی خودداری کنند…


هویت یک فیل به جنگل و دشتی است که در آن زندگی میکند و همینطور دلفین در آبهای ازاد دلفین است، خارج از آن و در یک مکان بسته فقط کالبد اوست که به حیات ادامه میدهد و دیگر فیل و یا دلفین نیست…

شاید بنظر خیلیها مسخره بیاد ولی خب من به این تز شدیداً اعتقاد دارم…

شاد باشید

3 دیدگاه دربارهٔ «خلیج درد»

باهات بشدت هم فکر و هم عقیده ام…

این یعنی اهمیت دادن به همه موجودایی که حق زندگی دارن…
پاسخ مسعود زمانی : ممنونم مصطفی جان…

ماهی های آکواریومی خیلی خوبه که

هر چند با شما موافق هستم جصار حیوانات برای لذت آنی انسان ها خوب نیست
پاسخ مسعود زمانی : نه چیزی به اسم ماهی آکواریومی وجود خارجی نداره… خدا رو خوش نمیاد بخاطر خودخواهی هامون اونها رو حبس کنیم

پاسخی بگذارید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.