دسته‌ها
سینما فیلم

فمنیسم “بورن”ی با طعم نمک

سری فیلمهای ارزشمند و دیدنی “بورن” (Bourne) روی چند مقوله مهم در سینمای هزاره جدید اثر گذاشت… اول اینکه قهرمانان فیلم های اکشن رو به ما انسانهای معمولی نزدیکتر کرد، یعنی دیگه قهرمان فیلم ما نه آرنولد بود با عضلات درهم پیچیده و نه ژیگول زن باره ای مثل پیرس برازنان… نه مرد شکست خورده جان سخت بی تربیتی مثل بروس ویلیس و نه بچه خوشگلی مثل تام کروز و یا براد پیت (ضمن احترام به فیلم هفت و باشگاه مبارزه)… “بورن” خیلی انسانی تر شده بود… با عواطف و البته وجدانی قابل درک تر… حتی نبردهاش هم قابل قبول تر… نه تجهیزات خاصی داشت و نه علاقه بیمارگونه ای به جنس مخالف… و نه موی پریشان و نه شیشه مشروبی به دست…

پوستر قسمت دوم سه گانه بورن


نکته تاثیر گذار دیگه در سری فیلم های “بورن” نوع تدوین فیلمهاش بود، که بقول “بیژن اشتری” توی ماهنامه “دنیای تصویر” (فعلاً که گاهنامه شده!!!) خیلی «MTV وار» ولی هوشمندانه بود… حداکثر فاصله میان کات ها ۲ ثانیه و ریتم فوق العاده… چیزی که به مذاق آدمهای بالای ۳۵ سال چندان خوش نمی اومد، ولی برای نسلی پرشتابی (در همه چیز) مثل ما قابل درک، جذاب و قابل پیگیری بود…

ساختار قابل قبول و ایده جذاب بورن رو در نظر داشته باشید… حالا شخصیت محوری اون رو یک زن تصویر کنید… این دقیقاً چیزی هست که جوهره اصلی فیلم “سالت” (SALT) رو تشکیل میده و کارگردان و هنرپیشه ها میخواهند نشون بدن… یا درستش اینه که تلاش کردند نشون بدهند…

پوستر فیلم سالت


آنجلینیا جولی
در نقش یک مامور مخفی CIA درگیر ماجرایی میشود که تا لحظات پایانی قدرت تشخیص را به بیننده نمیدهد که نقطه تمایزی میان خیر و شر بگذارد… پیچش های داستان به نحوی است که مرتب میان خائن و یا میهن پرست بودن او شک بوجود می آید… داستان بالقوه جذابی انتخاب شده و بخش پایانی آن بنوعی می تواند برای ایرانی ها هم جذاب! (نمیدونم برخورد بمب اتمی به تهران کجاش جذابه آخه!!!) باشد. صحنه های اکشن بجز ریتم خوب و تدوین مناسب چیز خاصی ندارند و برای هر صحنه میتوان تعداد زیادی فیلم نام برد که این بخش را بهتر و زیباتر طراحی کرده اند.


در کل فیلم متوسطی بود، تو سری فیلم های بورن به گمان من هیچ کسی بجز “مت دیمون
” نمیتونست ایفای نقش کنه ولی تو این فیلم جای آنجلینیا جولی هر هنرپیشه زن دیگری (البته بجز مریل استریپ!! {پینوشت یک}) میتونست بازی کنه… بازی آنجلینیا هیچ چیز خاصی نداشت و خیلی کاغذی بود… کاملاً تک بعدی… یعنی بجز جذابیت های ظاهری (که دیگه در حال افوله) و شهرتش (بهر شکل معروفترین هنرپیشه مونث جهان است) هیچ چیز دیگه ای رو به فیلم اضافه نکرده…


من به شخصه حداقل سه بار هر قسمت “بورن” رو دیدم و هر دفعه هم لذت بردم، ولی این فیلم رو برای بار دوم نگاه نمیکنم… روابط میان آدمها هیچ تناسبی با داستان ندارد و هیچ صحنه ای قابل اشاره و خاصی نداره که حداقل بشه بعنوان امضای کارگردان بهش اشاره کرد… یکی از معدود نکات مثبت این فیلم البته “خانواده دوست” بودنشه که میشه توی خونه هم تماشا کرد بجز دو سه ثانیه اش البته… ولی کودکان بخاطر خشونت نبینند بهتره…

نام فیلم هم بنوعی ایهام داره، هم بنوعی به فامیلی کاراکتر اصلی (Evelyn Salt) اشاره داره و هم به پیمان اولیه کاهش سلاح های هسته ای میان آمریکا و روسیه (لینک)… که البته بنظر نکته خاصی محسوب نمیشه

فیلمنامه کلی سوراخ داره که البته از فیلمی اینچنینی انتظار بیشتری هم نمیرفت، بخوام لیست کنم به فیلم ندیده ها جفا میشه… من حتی مطمئنم که فمنیست ها هم از دیدن این فیلم لذت چندانی نمیبرند… تماشاگر امروز از هنرپیشه ای که بنوعی نماد زن در سینمای غرب هست انتظار داره چیزی رو در فیلم عرضه کنه که قابل دفاع باشه و هویت زنانه اش رو به رخ بکشه، ولی همونطور که گفتم بنظر من جای آنجلینیا خیلی های دیگه میتونستند بازی های بهتری ارائه بدهند…

نه موزیک (کار تقلیدی متوسطی، که از جیمز نیوتن هاوارد
بعید بود) و نه فیلمبرداری هم چیز خاصی برای ارائه نداشتند… فقط همانطوری که گفتم تدوین در سطح بالایی بود… صحنه های اکشن و بخصوص فرار آنجلینیا هم خیلی احمقانه بودند بنظر من… نبردهای تن به تن مثل فیلمهای دهه هشتاد بودند و کافیه بهترین هاش رو با یکی از صحنه های “فیلم بورن” مقایسه کنید تا عمق فاجعه دستتون بیاد…

غرض از نوشتن این پست کوبیدن این فیلم نبوده و نیست (شانس آوردیم!)… اینها نظرات شخصی من هستند و خب میتونند اشتباه باشند. هیچوقت هم برای فیلمهای دم دستی  و سبکی مثل این چیزی ننوشتم و نمینویسم، ولی نکته چیز دیگری است…

هیچوقت آدم سیاسی نبودم و نیستم، ولی بحثهایی که تو این فیلم میشه برای من ایرانی یکم نگران کننده هست… بخصوص وقتی فیلمهای بیست سال اخیر هالیوود رو خوب دیده باشی و با نحوه آماده سازی افکار عمومی در کارخانه رویا سازی آمریکایی آشنا باشی… بگذریم… بهرطریق دیدن این فیلم برای یکبار کار بی ضرری هست و شاید حتی تو عید فطر تلویزیون خودمون نشونش بده…

راستی تو این سایت اشاره شده که این یه فیلم جیمزباندیه!!! نقد متوسطی هست ولی من هیچ مولفه جیمزباندی (تجهیزات عجیب، !!!! و البته پارتنر خوش تیپ و خوشگل) توی فیلم ندیدم و نمیدونم که چرا همچین مثالی زدند…


پینوشت ۱: بنظر من بزرگترین بازیگر زن تاریخ سینما، که واقعاً کلاس کارش رو خیلی پایین آوردم با نوشتن اسمش تو این متن

—–
مسعود – ۳۱ امرداد ۸۹

5 دیدگاه دربارهٔ «فمنیسم “بورن”ی با طعم نمک»

خیلی جالبه …

اینقدر توی این سایت سلب فا تبلیغ کرده بود از سر فیلم برداری و…..

فکرمی کردم باید جالب باشه

جالب تر آنکه هر روز جولی برای اکران فیلمش در هر کشوری …..جهانگردی می کند …..

الان یعنی شدم ۱+۱


پاسخ مسعود زمانی : سلب فا!!! البته گفتم که اینها نظر منه… شاید فیلم خوبی باشه… شما اینقدر پشتوانه کامنتهاتون قویه که حالا حالا ها رکوردتون شکستنی نیست

سلام

در مورد بورن باهاتون موافقم. فیلم ساده و سرراستی بود که بیننده رو اذیت نمیکرد. از مقایسه بازیگران فیلمهای اکشن، کروز، ویلیس، برازنان و … خوشم آمد.

مرسی
پاسخ مسعود زمانی : ممنونم دوست عزیز… راستی از سایتتون خیلی خوشم اومد… حتما بیشتر بهتون سر میزنم

پاسخی بگذارید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.